Leer alles over hartstents: hun toepassingen, typen en de procedure voor plaatsing. Begrijp wanneer stents nodig zijn en hoe je de juiste kiest.
Een hartstent, ook wel een coronaire stent genoemd, is een veelgebruikt medisch hulpmiddel dat wordt gebruikt bij hartinterventieprocedures om geblokkeerde slagaders te openen. Ze zijn voornamelijk gemaakt van roestvrij staal, nitinol (nikkel-titanium legering) of kobalt-chroom legering.
2.1 Stabiele Lesies
Als een coronaire angiografie aantoont dat de kransslagader minder dan 80% vernauwd is en de patiënt geen significante symptomen heeft, is een stent meestal niet nodig. Medicatie kan worden gebruikt en regelmatige controles zijn noodzakelijk om veranderingen in de toestand van de slagader te monitoren.
Als de angiografie aantoont dat de kransslagader meer dan 80% vernauwd is en de patiënt merkbare symptomen heeft zoals beklemming op de borst of pijn op de borst, en tests wijzen op significante myocardiale ischemie, wordt een stent aanbevolen.
2.2 Onstabiele Lesies
Patiënten met onstabiele lesies lopen het risico op een myocardinfarct (hartaanval) op elk moment, wat fataal kan zijn. Deze patiënten moeten zo snel mogelijk een stentoperatie ondergaan.
De keuze van een stent hangt af van de diameter en lengte van de slagader en de ernst van de arteriële laesie. Er is weinig verschil in effectiviteit tussen binnenlandse en geïmporteerde stents. Het wordt aanbevolen om de meest geschikte stent te kiezen op basis van je specifieke toestand tijdens de behandeling.
Hartstents kunnen gemaakt zijn van verschillende materialen zoals roestvrij staal, nitinol of kobalt-chroom legering. Er zijn ook verschillende soorten stents:
Traditionele Stents: Eenvoudige metalen buisjes.
Geneesmiddelafgevende Stents: Deze zijn gecoat met medicatie om de proliferatie van arteriële cellen en de vorming van bloedstolsels te voorkomen.
Bedekte Stents: Stents die een membraanbedekking hebben om de arteriële wand te beschermen.
Polymeer Samengestelde Stents: Deze stents voorkomen bloedstolsels zonder dat medicatie nodig is.
4. Waarom Wordt Arteriebehandeling Soms in Twee Fasen Uitgevoerd?
Het plaatsen van een coronaire stent is een delicate procedure die tijd kost. Als een patiënt stents in twee slagaders nodig heeft en de tijd die nodig is voor beide in één sessie niet kan verdragen, wordt de procedure opgesplitst in twee fasen.
Als een patiënt een slechte nierfunctie heeft, wordt de operatie ook in twee fasen uitgevoerd. Het contrastmiddel dat tijdens de procedure wordt gebruikt, kan de nieren aantasten en beide tegelijk uitvoeren kan leiden tot contrast-geïnduceerde nefropathie.
De dijslagader in het been is groter en makkelijker voor artsen om mee te werken, maar het heeft een hoger risico op hematoom en is moeilijker om het bloeden te stoppen. Het vereist ook dat de patiënt na de procedure in bed rust.
Het gebruik van de radiale slagader in de arm vereist meer vaardigheid van de arts, maar het stelt de patiënt in staat om sneller normale activiteiten te hervatten.
De volgende situaties vereisen een benadering via het been:
- Als de radiale slagader van nature smal of gekromd is, wat het moeilijk maakt om de katheter te plaatsen.
- In noodgevallen, om tijd te besparen.
- Voor contralaterale angiografie, zoals bij het plaatsen van een stent in de linker kransslagader en het beeldvormen van de rechter kransslagader voor betere visualisatie.
Wees gerust, zodra een stent is geplaatst, is deze ingebed in de slagaderwand en zal niet loskomen. Sterker nog, het vermijden van beweging kan leiden tot een afname van de hartfunctie en inspanningstolerantie. Patiënten worden aangemoedigd om na de operatie passende fysieke activiteiten te ondernemen.
Uit studies blijkt dat zonder doorlopende behandeling na de operatie, het recidiefpercentage van de ziekte en het sterftecijfer hoog zijn. Dus laat je waakzaamheid nooit verslappen! Regelmatige controles, het naleven van medicatie en het behouden van een gezonde levensstijl zijn cruciaal.